Help, ik moet een boek lezen!

 

“Is er iets in de wereld dat beter is dan woorden op een pagina? Magische tekens, de stemmen van overledenen, bouwstenen om een mooiere en betere wereld te maken dan deze, geruststellers, gezelschap in tijden van eenzaamheid. Bewakers van geheimen, waarheidsprekers… al die geweldige woorden.”
Cornelia Funke, Hart van Inkt

“Ergens op de wereld gaat een deur open om meer licht binnen te laten, telkens als je een goed boek leest.”
Vera Nazarian, Bruid van Spinrag

Nou kan ik natuurlijk deze volledig blog volstorten met quotes van schrijvers. En er zijn er weinig die ik niet ken; zowel schrijvers als boeken. Zolang ik leef, hou ik van boeken. Lezen is oprecht een magisch iets.
En via boeken ben ik overal geweest: Ik heb de Ene Ring in het vuur van de Doemberg gegooid. Ik heb meegevaren op de Bounty. Ik heb Long John Silver geholpen met het zoeken naar de schat van kapitein Flint. Ik heb punten gewonnen voor Griffoendor. Ik ben naar Dune geweest. Ik heb Jurassic Park bezocht. Ik heb rondgelopen als een schim in London Below. Ik ben bang geweest voor vampieren en demonen, maar ik heb die demonen ook opgeroepen. Ik ben 10.000 mijl onder de zeespiegel geweest en ik heb een moord opgelost in een vliegtuig. Ik ben in de chocoladefabriek geweest en ik had geen vrienden in de Tweede Wereldoorlog. Ik liep alleen op de wereld en ging mee met een kruistocht in spijkerbroek.

Boeken brengen je overal waar je maar heen wil. Dat is de kracht van lezen. In een bibliotheek liggen duizenden werelden verborgen en ze kunnen op deze wereld lijken, of juist iets magischer dan deze.

Klinkt geweldig nietwaar, en toch willen kinderen geen boek meer aanraken in tijden van YouTube en online gamen. Waarom zouden ze ook de eigen verbeelding gebruiken als dat  op een scherm óók kan. Minder moeite, “snellere” beloning.
Bij elke leerling waar ik nieuw binnenkom is een van mijn vragen steevast: lees je boeken? Heel soms zeggen ze wel eens ja. Over het algemeen krijg ik een oogrol. Daarop vervolg ik gelijk: van mij moet je gaan lezen, maar geen zorgen, je gaat het oprecht leuk vinden. Komt er altijd ongeloof in die oogjes. Ja hoor, ik ga een boek lezen en leuk vinden, droom verder. Echt elke keer weer. 

Maarja, dan kom ik de volgende keer en dan heb ik mijn geheime wapen mee: Roald Dahl! Werkt echt elke keer weer, schuchter en verveeld beginnen ze, maar meestal krijg ik dezelfde week nog een appje van de ouders dat ze het boek al uit hebben en of ik een nieuwe mee wil nemen. Tuurlijk doe ik dat.

Laatst op school een oudergesprek gehad over mijn dochter, we hadden het ook over hun bibliotheek (waar ik oprecht dolblij van word; Roald Dahl, Jan Terlouw, Maarten Hartman, Preussler, Thea Beckman, J.K. Rowling, Paul van Loon, en mijn persoonlijke held: Paul Biegel) de juffen zijn helemaal niet blij, zij vinden hun collectie gedateerd. Deze boeken vinden zij niet aansluiten bij de belevingswereld van nu.
En daar ging ik even over nadenken, want ik ben het daar niet mee eens. Ik heb vroeger nooit in een onderzeeër gezeten, maar 10.000 mijl onder zee, van Jules Verne heb ik stuk gelezen. Ik heb geen telekinetische krachten, maar leefde echt mee met Matilda. Ik heb ook werkelijk niks met de  prehistorie, maar Auel schreef er wel geweldig over. 

help-ik-moet-een-boek-lezenWeet je wat ik juist zo goed vind, oprecht de kracht van schrijvers als Terlouw, Beckman, Dahl en Biegel; ze gingen er vanuit dat kinderen hersens in hun koppetjes hadden. Dat ze konden nadenken. Dat als er “lastige woorden” gebruikt worden, deze kinderen ook wel weten hoe een woordenboek eruitziet. Deze schrijvers openbaren een wereld aan fantastische verhalen. Belevingswereld van nu, onzin! Omdat ik nu een smartphone heb, kan ik opeens niet meer meeleven met een 15 jarig meisje uit Brugge dat de 100 jarige oorlog probeert door te komen?
Ik vind oprecht dat wij kinderen te kort doen, we willen ze te veel hapklare brokken ‘leuk’ aangeven. Is een vorm van leren juist dat iets niet aansluit bij jouw beleving? En dat je daar dan over na gaat denken, misschien meer gaat onderzoeken en steeds meer leert gaandeweg. 

Er is niks mis met de Fantastische boomhut van 12.000 verdiepingen (hoeveel delen zijn er nu eigenlijk?) maar het illustreert kennelijk perfect over wat moderne schrijvers van kinderen vinden: korte zinnen, veel plaatjes, veel grapjes. Kort maar, ja ehm, kort. Want kennelijk is de belevingswereld van het kind van nu vooral het hebben van een hele korte attentiespanne. 

Koop een boek van Roald Dahl, ik begin meestal met de De Griezels. Geloof me, ze zijn verkocht. Ook al komt er geen smartphone in voor. Ook al gaat het niet eens over kinderen. Lees ook onze andere blog over schermtijd en lezen.

Dahl maakt van kinderen lezers, en als die deur eenmaal is opengezet, is er geen weg meer terug. 

 

Met leerzame groet,
Juf Annechien